Εκτός Οικολόγων-Πράσινων τέθηκε με δική του πρωτοβουλία ο Νίκος Χρυσόγελος μετά την ολοκλήρωση του Πανελλαδικού Συμβουλίου του κόμματος. Ο ευρωβουλευτής του κόμματος αφήνει αιχμές για...


 τις διαδικασίες και τον χαρακτήρα που έχει πάρει πλέον το κόμμα λέγοντας ότι έχει παγιδευθεί σε κύκλο εσωστρέφειας και ότι η πολιτική του ταυτότητα είναι συγκεχυμένη.
Ο Νίκος Χρυσόγελος μάλιστα αφήνει να εννοηθεί ότι θα είναι παρών στη δημιουργία νέου κόμματος στον χώρο της οικολογίας αναφέροντας: "χρειάζεται μια εναλλακτική πράσινη πολιτική παρέμβαση που θα διαμορφωθεί με τη συμμετοχή ενεργών πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που θα προωθούν ανατροπές και μεταρρυθμίσεις, λύσεις στα προβλήματα της ανεργίας, της οικονομίας, της κοινωνικής συνοχής, της ευρωπαϊκής  ολοκλήρωσης, του δημοκρατικού ελλείμματος"

Δείτε αναλυτικά την ανακοίνωση του Νίκου Χρυσόγελου:


«Λύσεις μέσα από δημιουργικές ανατροπές στην πολιτική,

τα κόμματα και την κοινωνία

Μέσα σε ένα γκρίζο τοπίο, που διαμορφώνουν αφενός, η κρίση και οι καταστροφικές πολιτικές που προωθούνται και αφετέρου, ένα «όχι» που δεν συνοδεύεται από λύσεις, σημαντικό ποσοστό της κοινωνίας αναζητεί ή και συμμετέχει συνειδητά σε αλλαγές που γίνονται με πρωτοβουλία των πολιτών, από τα κάτω, σε τοπικό, παραγωγικό και κοινωνικό επίπεδο. Όμως, δεν εκπροσωπείται  πολιτικά, αν και αντιπροσωπεύει ένα νέο μοντέλο πολιτικής, μια πολιτική των πολιτών.  Οι Οικολόγοι Πράσινοι (ΟΠ) θα μπορούσαν να συνεργαστούν με αυτό το δημιουργικό κομμάτι της κοινωνίας και μαζί να διαμορφώσουν ένα εναλλακτικό, κοινωνικά ισορροπημένο, εναλλακτικό σχέδιο διεξόδου από την κρίση.  Το κάνουν τα μέλη τους στην περιφέρεια, οι εκλεγμένοι πράσινοι εκπρόσωποι σε περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια, καθώς και στο Ευρωκοινοβούλιο. Όμως, ως κόμμα οι ΟΠ έχουν παγιδευτεί και αυτοί σε έναν κύκλο εσωστρέφειας λόγω της κυριαρχίας μιας μειοψηφίας που με μικρο-μηχανισμούς, διαδικασίες, πελατειακές σχέσεις και ίντριγκες καταφέρνει και ανατρέπει στην πράξη αποφάσεις της μεγάλης πλειοψηφίας των μελών για αλλαγές και στροφή προ την κοινωνία.



Το πρόβλημα επιδεινώθηκε εν όψει των ευρωεκλογών, την ίδια στιγμή που η πολιτική ταυτότητά τους γίνεται όλο και πιο συγκεχυμένη, παρά τις ξεκάθαρες και με μεγάλες πλειοψηφίες αποφάσεις συνεδρίων.  Η διαδικασία της εκλογής της ευρωλίστας ήταν από μόνη της πρόβλημα. Το αποτέλεσμα θα μπορούσε, όμως, να γίνει αποδεκτό από όλους και όλες, αρκεί να υπήρχε πολιτική δέσμευση σε ένα ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα. Δυστυχώς, δυο προσπάθειες στο Πανελλαδικό Συμβούλιο των ΟΠ και πολλά άλλα φαινόμενα που ακολούθησαν δεν οδήγησαν σε αποσαφήνιση της πολιτικής ταυτότητας και των κανόνων, αλλά σε μεγαλύτερη σύγχυση. Το πολιτικό κείμενο που είχε κατατεθεί, δεν υπερψηφίστηκε, αν και επικέντρωνε σε μια σειρά αυτονόητα θέματα: «κριτική και αυτοκριτική για τον τρόπο που έγινε η διαδικασία εκλογής της λίστας των ΟΠ για τις ευρωεκλογές», «δέσμευση όλων από τις αποφάσεις των συνεδρίων των ΟΠ, το πολιτικό πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος και τη δουλειά στο Ευρωκοινοβούλιο», «η Ευρώπη είναι το σπίτι μας και γι αυτό θέλουμε να την αλλάξουμε, όπως και την Ελλάδα», «θα σταθούμε εμπόδιο στους λαϊκιστές, τους εθνικιστές, τους ευρωσκεπτικιστές που παραπλανούν τους πολίτες προβάλλοντας ότι θα ζήσουμε καλύτερα αν κατεδαφίσουμε την Ευρώπη»,  «βασικός πυλώνας των ΟΠ εκτός από την πράσινη πολιτική για την οικονομία, την απασχόληση και την προστασία του περιβάλλοντος είναι η αποφασιστική προώθηση της ισότητας των φύλων, η άρση των διακρίσεων που βασίζονται στην καταγωγή, το φύλλο, τις σεξουαλικές επιλογές, τη γλώσσα ή το χρώμα»,  «η προστασία της ανθρώπινης ζωής είναι αδιαπραγμάτευτη αξία», «αποστασιοποίηση από οποιαδήποτε δικαιολογία κι αν προβάλλεται για την αφαίρεση ανθρώπινης ζωής σε πολιτική βάση», «δέσμευση ότι θα αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά κάθε είδους μηχανισμό που έχει δημιουργηθεί στο εσωτερικό των ΟΠ, που με πλασματικά μέλη, αδιαφανείς διαδικασίες, συμπεριφορές και πρακτικές που δεν συνάδουν με πράσινο και δημοκρατικό κόμμα, ασχολείται με την εξυπηρέτηση ιδιοτελών, προσωπικών συμφερόντων, αντί όλοι να εργάζονται για το κοινό καλό» κ.α.



Η παραίτηση μου - όσο και άλλων μελών - από την λίστα των Οικολόγων Πράσινων μετά από αυτά ήταν πια μονόδρομος. Δεν είναι μια ένδειξη προσωπικής δυσαρέσκειας. Ήταν απόφαση δύσκολη, αλλά σαφώς πολιτική. Θέλω να πιστεύω σύμφωνα με τις πολιτικές απαντήσεις που πρέπει να δοθούν σε σχέση με την κρίση, αλλά και με τις αξίες και το ήθος που χρειάζεται να κυριαρχήσουν στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας. Προσωπικά, θα μπορούσα να μείνω στη λίστα, παρά τα σημαντικά προβλήματα, και να είμαι ξανά ευρωβουλευτής το δεύτερο μισό της θητείας. Θα ήταν μια βολική προσωπική επιλογή. Αλλά θα ήταν συνεπής με την υποχρέωση που έχουμε να αλλάξουμε την πολιτική και τον τρόπο που ασκείται αυτή;  Η ευθύνη όλων μας είναι να μην σιωπούμε όταν λόγια και έργα δεν ταυτίζονται, να μην αποδεχόμαστε την κυριαρχία των μηχανισμών και των καιροσκόπων. 



Προσωπικά δεν πρόκειται να εμπλακώ σε κομματικά σχέδια άλλων πολιτικών χώρων, αφού οι επιλογές μου παραμένουν πράσινες. Σίγουρα, όμως, χρειάζεται μια εναλλακτική πράσινη πολιτική παρέμβαση που θα διαμορφωθεί με τη συμμετοχή ενεργών πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που θα προωθούν ανατροπές και μεταρρυθμίσεις, λύσεις στα προβλήματα της ανεργίας, της οικονομίας, της κοινωνικής συνοχής, της ευρωπαϊκής  ολοκλήρωσης, του δημοκρατικού ελλείμματος.  Η συνάντηση της πλειοψηφίας των μελών των ΟΠ, που είναι πράγματι κοινωνικά ενεργοί πολίτες,  με δημιουργικές δυνάμεις μέσα στην κοινωνία μπορεί  να κάνει τη διαφορά, υπερβαίνοντας το σημερινό κομματικό σχήμα».