Περνά τουλάχιστον έξι ώρες την ημέρα μπροστά από τον καθρέφτη της, πειράζοντας το πρόσωπό της, σπάζοντας σπυράκια και μπιμπίκια, μέχρι αυτό να πρηστεί και να ματώσει...
Η 20χρονη Σαμάνθα Γουέικ, όμως, δεν είναι η μόνη που το κάνει. Αυτή τη συνήθεια έχουν μια στις 500 γυναίκες ηλικίας 15 με 30 ετών ανά τον κόσμο. Και δεν πρόκειται για μια κακιά συνήθεια, αλλά για μια ψυχαναγκαστική διαταραχή.
«Δεν μπορώ να σταματήσω να ξύνω το δέρμα μου», λέει η Σαμάνθα μιλώντας στη Daily Mail και αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά το πώς έχει γίνει το πρόσωπό της εξαιτίας αυτού του ψυχαναγκασμού. Ουλές, μώλωπες, πληγές, παντού. «Οσοι με βλέπουν με ρωτούν τι στο καλό έπαθα», λέει και προσθέτει: «Δεν νομίζω ότι θα καταφέρω ποτέ να σταματήσω να πειράζω το πρόσωπό μου».
Αποτέλεσμα αυτού του ψυχαναγκασμού είναι τα βαθιά σημάδια στο πρόσωπό της τα οποία δεν πρόκειται να φύγουν ποτέ. Μόνο να γίνουν ακόμη πιο έντονα, αν δεν βάλει ένα τέλος στη μανία της αυτή.
Ο ψυχαναγκασμός αυτός ονομάζεται «Dermatillomania» και πρόκειται για μια διαταραχή ελέγχου των παρορμήσεων που χαρακτηρίζεται από την ανεξέλεγκτη επιθυμία να ξύσεις το δέρμα σου. Μέχρι να το καταστρέψεις. Και συνήθως το πρόσωπο είναι μόνο η αρχή. Αφού το καταστρέψουν προχωρούν και σε άλλα μέλη του σώματός τους. Το σύνδρομο αυτό συνήθως το εκδηλώνουν κοπέλες αμέσως μετά από ένα έντονα στρεσογόνο γεγονός, μετά από κάποιο συμβάν που τους έχει πιέσει ιδιαίτερα.
Το ξύσιμο του δέρματος συνοδεύεται από ένα αίσθημα ανακούφισης, ή ακόμη και ευχαρίστησης, καθώς τα άτομα αυτά, ξύνοντας το δέρμα τους μειώνουν τα επίπεδα του άγχους τους. Ωστόσο, καταλήγουν να κατακλύζονται από τα αντίθετα συναισθήματα, καθώς πέφτουν σε κατάθλιψη, νιώθουν απελπισμένοι και τους τρώνε οι ενοχές. Είναι κάτι σαν την τριχομανία που οι άνθρωποι τραβούν τα μαλλιά τους για να... νικήσουν το άγχος τους.
«Με το που σηκώνομαι το πρωί τρέχω στον καθρέφτη μου. Αν εντοπίσω έστω και ένα μικρό σημαδάκι εκστασιάζομαι και αρχίζω να το ξύνω και να το πιέζω με τις ώρες. Πολλές φορές ξεχνιέμαι τόσο πολύ μπροστά στον καθρέφτη μου που χάνω τα μαθήματά του στο κολλέγιο. Τις νύχτες παρατάω τον φίλο μου στον καναπέ και κλείνομαι στο μπάνιο με τι ώρες. Συνήθως επιστρέφω με το πρόσωπό που πρησμένο. Κάθε μέρα είναι μια μάχη, προσπαθώ να κρατήσω τον έλεγχο αλλά δεν τα καταφέρνω», προσθέτει η Γουέικ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.