Ο Κάστρο δεν ανέτρεψε έναν δικτάτορα για να εγκαταστήσει τη δημοκρατία, αλλά αντίθετα επέβαλε τη δική του δικτατορία, με ένα κράμα μαρξισμού και εθνικού προστατευτισμού. Το «σοσιαλιστικό» πείραμα του Κάστρο απέτυχε και η Κούβα καταδικάστηκε σε στασιμότητα δεκαετιών...
Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως η κατάσταση στην Κούβα, όπου κυβερνούσε ο επίσης δικτάτορας Μπατίστα, ήταν ειδυλλιακή, κάθε άλλο. Αλλά, ο Κάστρο δεν ανέτρεψε έναν δικτάτορα για να εγκαταστήσει τη δημοκρατία, αλλά αντίθετα επέβαλε τη δική του δικτατορία, με ένα κράμα μαρξισμού και εθνικού προστατευτισμού. Αναγκάστηκε μόνο κάπως να φιλελευθεροποιήσει την οικονομία της χώρας μετά το 1991, όταν η ΕΣΣΔ κατέρρευσε εις τα εξ ων συνετέθη και σταμάτησαν να εισρέουν τα κεφάλαια προς το καθεστώς του. Και πάλι όμως το έκανε ατελώς και ανεπαρκώς.
Το «σοσιαλιστικό» πείραμα του Κάστρο απέτυχε και η Κούβα καταδικάστηκε σε στασιμότητα δεκαετιών, χωρίς μεγάλη επαφή με την πρόοδο που συντελείτο στον υπόλοιπο κόσμο. Παρέμεινε όμως δημοφιλής τουριστικός προορισμός για διάφορες μπριγάδες, όπου κάτοικοι της Δύσης μπορούσαν να απολαύσουν το πριμιτίφ μεγαλείο της σοσιαλιστικής επανάστασης. Δεν είναι λίγο και αυτό!
Ήταν χωρίς αμφιβολία μια ηγετική προσωπικότητα, αυτός που σήκωσε το ανάστημα μιας μικρής χώρας στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τους υποστηρικτές του. Ο Κάστρο επένδυσε στη δημόσια υγεία και στο εκπαιδευτικό σύστημα, από την άλλη όμως καταδίκασε τη χώρα στο μοντέλο της «ενός ανδρός αρχής», διαμόρφωσε μια οικονομία απολύτως ελεγχόμενη και καταδίκασε τη μεγάλη πλειοψηφία των Κουβανών πολιτών σε φτώχεια.
Ενδεικτικό είναι το διάγραμμα του κατά κεφαλήν εισοδήματος, το οποίο μόλις μετά το 2010 διαμορφώθηκε σε επίπεδα άνω των 5.000 δολαρίων κατά κεφαλήν. Ομολογουμένως, ο Κάστρο συμβολοποιήθηκε, κυρίως για τη σθεναρή αντίστασή του στις ΗΠΑ, οι οποίες στα πρώτα χρόνια μετά την ανατροπή του Μπατίστα προσπάθησαν ανεπιτυχώς να τον σκοτώσουν και να τον απομακρύνουν από την εξουσία. Ο ίδιος παρουσιαζόταν ως ένας ασυμβίβαστος ηγέτης, ο οποίος γύριζε την πλάτη σε όλους τους Αμερικανούς προέδρους, την ώρα που ο υπόλοιπος κόσμος τους γύριζε την πλάτη. Αυτή όμως είναι η μια πλευρά της ιστορίας. Ο Κάστρο επέβαλε ένα προσωποπαγές σύστημα εξουσίας, ασχέτως αν ο ίδιος διακήρρυτε πως δεν είναι δικτάτορας. Επέτρεψε τις ελεύθερες εκλογές μόλις μετά το 1992, αν και περισσότερο με κακέκτυπο ελεύθερων εκλογών μοιάζει η συγκεκριμένη διαδικασία, όπου τα κόμματα δεν δύνανται να κάνουν κανονική προεκλογική εκστρατεία.
Ο Κάστρο αποτέλεσε σύμβολο ενός κόσμου που έχει ξεπεραστεί από την πρόοδο. Τα μονοπρόσωπα καθεστώτα, τα απολύτως συγκεντρωτικά οικονομικά συστήματα, η λογοκρισία και ευρύτερα οι συνθήκες ανελευθερίας (χαρακτηριστικά τα στρατόπεδα UMAP που δημιουργήθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του ’60 για παντός είδους αντιφρονούντες) ανήκουν πλέον στο παρελθόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.