Το προσφυγικό μας τρομάζει. Αλλά το μεταναστευτικό της Ελλάδας το αποτυπώνουμε μόνο στατιστικά!!! Πότε και ποιος θα το αγγίξει πριν καταλήξει σε τραγωδία; Τους επιστήμονες, τους νέους και τις επιχειρήσεις δεν τους διώχνει η κρίση. Τους διώχνει το κράτος. Ο ελληνικός κρατισμός. Και γι' αυτό δεν θα γυρίσουν. Ρωτήστε τους ναυτικούς που παρέλαβαν τη σκυτάλη της μετανάστευσης...
Τους ναυτικούς που τοποθετήθηκαν σε διάδρομο του αγώνα δρόμου εργαζομένων, ανέργων, επιστημόνων, εξειδικευμένων τεχνικών, επαγγελματιών αλλά και επιχειρηματιών που αναζητούν, λύσεις, δράσεις, τύχη αλλά και επενδύσεις εκτός Ελλάδος.
Πληθαίνουν καθημερινά ομάδες ναυτικών (αξιωματικών ιδίως) που προσανατολίζονται σε σχέσεις με πλοία ξένης σημαίας.
Πολύ περισσότεροι είναι οι ναυτικοί που κόβουν τη σχέση τους με το ελληνικό κράτος και τη δήθεν κοινωνική του πολιτική.
Αλλάζουν χώρα για τις παροχές τους, για την αποταμίευσή τους, για τις επενδύσεις τους, για τη συνταξιοδότησή τους αλλά (όπου είναι πρακτικά εφικτό) και τη νοσοκομειακή τους περίθαλψη.
Διακόπτοντας τις συμβάσεις με πλοία ελληνικής σημαίας υπογράφουν συμβόλαια με ξένες ασφαλιστικές Εταιρίες για να διασφαλίσουν συνταξιοδοτικές παροχές απείρως καλύτερες από αυτές της ασφάλισής τους στην Ελλάδα.
Με τον τρόπο αυτό τους έρχεται καλύτερα και φθηνότερα από το να εξαγοράσουν, από το ελληνικό κρατικό ασφαλιστικό σύστημα, χρόνια συνταξιοδότησης.
Για να ολοκληρώσουν δε τον κύκλο αποχώρησής τους από την ελληνική κρατική κακομοιριά μεταφέρουν, νομίμως, και τις αποταμιεύσεις τους παραμένοντας μόνο συναισθηματικά συνδεδεμένοι με την Ελλάδα.
Και επειδή όλα αυτά λειτουργούν ως κρίκοι της ίδιας αλυσίδας, μεγάλο κομμάτι της ναυτιλίας προστίθεται στα πλοία ξένης σημαίας, καθώς η ελληνική τους είναι ασύμφορη αφού οι Έλληνες ναυτικοί ποιότητας (στην πλειοψηφία τους αξιωματικοί) που τους πηγαίνουν καλύτερα "παραχωρούν" τις θέσεις τους σε αλλοδαπούς που όμως αδυνατούν να αποδώσουν ίδιες ποιοτικές υπηρεσίες.
Έτσι έχουν, πάνω – κάτω, τα πράγματα στο μεταναστευτικό και στον τομέα ναυτιλίας (όσο και αν η κατάσταση δεν εμφανίζει σημάδια έξαρσης).
Πρόκειται για φαινόμενο που έρχεται να προστεθεί στο ευρύτερο ελληνικό πρόβλημα φυγής. Οι διαστάσεις του οποίου γίνονται ασύλληπτες λόγω του αυξανόμενου ρυθμού.
Μας αρέσει δεν μας αρέσει αυτή είναι η αλήθεια. Όποιος μπορεί φεύγει από την Ελλάδα. Όποιος δεν μπορεί να φύγει διακόπτει κάθε σχέση με το ελληνικό δημόσιο και ό,τι λέγεται επένδυση στην Ελλάδα, συνταξιοδότηση, ασφάλιση και περίθαλψη.
Και αν τα περί φυγής ακόμη και από την ελληνική κρατική περίθαλψη ακούγονται υπερβολικά σημειώστε όσα εσείς γνωρίζετε, από γνωστούς και φίλους, για τις οδοντιατρικές, τις ορθοπεδικές και τις οφθαλμολογικές υπηρεσίες στις οποίες καταφεύγουν οι Έλληνες (κυρίως της Βορείου Ελλάδος) στη Βουλγαρία, την Αλβανία, την Ουγγαρία και (τα τελευταία χρόνια) στα Σκόπια.
Τι είναι το έντονα ανησυχητικό στα φαινόμενα αυτά που ενώ φουντώνουν μας απασχολούν μόνο δοθείσης ευκαιρίας... και κατά περίπτωση;
Πρώτον ότι δεν έχουμε δώσει, στο μεταναστευτικό από την Ελλάδα, την τραγική σημασία που του αρμόζει. Ίσως γιατί δεν συμβαίνει σε εμάς... αλλά στον δίπλα μας.
Δεύτερον ότι αν (εκ Θεού θαύματος) αναστηθούμε οικονομικά και αναζητήσουμε στελέχη, ειδικευμένους τεχνικούς και επιστήμονες δεν πρόκειται να τους βρούμε. Θα τους ψάξουμε σε τριτοκοσμικές χώρες σε φάση μετανάστευσης όπως εμείς σήμερα.
Τρίτο και σημαντικότερο όλων. Κανείς από όσους εγκαταλείπουν το ελληνικό έδαφος δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω.
Όποιος φεύγει από την Ελλάδα ρίχνει πίσω του μαύρη πέτρα... Ρίχνει κατάρα και ανάθεμα.
Το λέει η ιστορία "διαζυγίων" με την Ελλάδα και το κράτος της όχι μόνο στην περίοδο της κρίσης αλλά στις δεκαετίες της μεταπολίτευσης.
Από τους ξένους επενδυτές που εγκατέλειψαν την Ελλάδα, από το 1980 μέχρι και σήμερα, κανείς δεν επέστρεψε ούτε και την 7ετια (2009-2016) της ελληνικής οικονομικής κρίσης που οι αμοιβές είναι τριτοκοσμικές. Ο δε κομματικός συνδικαλισμός ξέχασε... τις εποχές που έδενε τα σκυλιά με τα λουκάνικα.
Από το 2009 μέχρι σήμερα στην Ελλάδα η μεταποίηση και κάθε μορφή παραγωγής όχι μόνο αποφεύγει τις επενδύσεις αλλά βγάζει από τη δυναμικότητά της τεράστια παραγωγικά συγκροτήματα λόγω ασύμφορου κόστους λειτουργία τους (χαλυβουργία, υαλουργία, χαρτοποιία, μεταλλουργία).
Και για να μην ξεχνάμε και τους επιστήμονες ή τους εξειδικευμένους νέους που εγκατέλειψαν την Ελλάδα και (επισήμως) υπολογίζονται σε 470.000 μέχρι τώρα.
Να επιστρέψουν και να αναζητήσουν τι σε μια χώρα εμφανέστατης αποεπένδυσης όπου η επιχειρηματική μετανάστευση είναι ευεργετικό φαινόμενο... μόνο στις οικονομίες της Ανατολικής Ευρώπης, της Κύπρου και της Μέσης Ανατολής; Θα τους βρει δουλειά ο υπουργός Οικονομίας, Δ. Παπαδημητρίου, στους επενδυτές που θα καταφθάσουν ασθμαίνοντας... στην Ελλάδα γιατί (όπως δηλώνει) η υπερφορολόγηση δεν είναι επενδυτικό αντικίνητρο;
*του Γιώργου Κράλογλου/capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.