Οδύσσεια δίχως Ιθάκη

Του Γιώργου Δελαστίκ

Χαμένα στα βάθη ενός πολύ μακρινού παρελθόντος φαντάζουν σήμερα τα λόγια του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου στο ακριτικό Καστελόριζο εκείνη την αποφράδα ημέρα της 23ης Απριλίου 2010, όταν ανακοίνωσε τη μοιραία απόφασή του να υπαγάγει τη χώρα στο καταστροφικό, όπως απεδείχθη, καθεστώς του Μνημονίου με την ΕΕ και το ΔΝΤ... 

«Μια νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό» είχε αναγγείλει ο πρωθυπουργός. «Ομως πλέον ξέρουμε τον δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά» είχε προσθέσει με σιγουριά. Δυστυχώς, τα γεγονότα έδειξαν εντελώς άλλα πράγματα. Η Ιθάκη χάθηκε στα βάθη πυκνής καταχνιάς και οι γιγαντόσωμοι, ανθρωποφάγοι Λαιστρυγόνες της χρεοκοπίας απειλούν να κατασπαράξουν τους Ελληνες.

Χρεοκοπημένη χώρα θεωρούν ήδη την Ελλάδα οι πάντες σχεδόν στο εξωτερικό, αν εξαιρέσει κανείς τους αξιωματούχους της τρόικας, οι οποίοι εξαιτίας της θέσης τους ισχυρίζονται το αντίθετο. Λογικό και αναμενόμενο, αφού υποτίθεται ότι ο στόχος του Μνημονίου ήταν ακριβώς να γλιτώσει τη χώρα μας από τη χρεοκοπία με αντίτιμο τα βάσανα που υφίσταται ο ελληνικός λαός.

Ενας χρόνος Μνημονίου έπεισε Ελληνες και ξένους ότι αυτή η πολιτική που υπαγορεύει δεν συνιστά διέξοδο για τη λύση των οικονομικών προβλημάτων της χώρας μας. Υστερα από έναν χρόνο εφαρμογής του «η κατάσταση του προϋπολογισμού της Ελλάδας είναι καταστροφή» γράφει σε κύριο σχόλιό της η συντηρητική γερμανική εφημερίδα «Ντι Βελτ», τονίζοντας ότι «η κατάσταση όχι μόνο δεν καλυτέρεψε, αλλά χειροτέρεψε περισσότερο». Καταλυτική είναι η εκτίμησή της για την αποτελεσματικότητα του Μνημονίου: «Τίποτα ορατό δεν προσέ-φεραν στη χώρα το πακέτο λιτότητας της κυβέρνησης Παπανδρέου και η βοήθεια του ΔΝΤ και της ΕΕ» γράφει χωρίς περιστροφές.

Απελπιστικό δίλημμα αντιμετωπίζει η Ελλάδα, καθώς όλοι εκτιμούν πως το Μνημόνιο απέτυχε να καταστήσει τη χώρα μας ικανή να βγει από την κρίση με τις δικές της δυνάμεις. «Χρεοκοπία ή διαρκής οικονομική βοήθεια από την ΕΕ» είναι οι επιλογές που έχει τώρα πια, ισχυρίζονται. «Μια τεράστια και πολιτικά απαράδεκτη δημοσιονομική μεταφορά πόρων από την ευρωζώνη προς την Ελλάδα θα μπορούσε να ξαναδώσει ισορροπία στα οικονομικά της. Αν αποκλειστεί αυτό, μια αναδιάρθρωση (σ.σ. του ελληνικού δημόσιου χρέους) φαίνεται αναπότρεπτη» έγραφαν προχθές οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου.

Μονόδρομος η αναδιάρθρωση, αν όντως τεθεί αυτό το υποτιθέμενο δίλημμα. Ο λόγος είναι απλός: σε καμιά περίπτωση οι κυβερνήσεις των οικονομικά εύρωστων χωρών της ευρωζώνης και πρωτίστως η Γερμανία δεν θα δέχονταν να δανείζουν συνεχώς μια Ελλάδα που αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες της. Πόσω μάλλον που έχουν συστηματικά «ντοπάρει» τους λαούς τους με τα παραμύθια ότι δήθεν «αυτοί ταΐζουν τους τεμπέληδες Ελληνες και τους υπόλοιπους μεσογειακούς λαούς». Μας πάνε ολοταχώς για αναδιάρθρωση χρέους.

Το εξοργιστικό είναι πως αν δει κανείς τα στοιχεία για τα ελλείμματα ή το δημόσιο χρέος άλλων χωρών της ευρωζώνης και της ΕΕ για το 2010, που έδωσε στη δημοσιότητα η Γιούροστατ αυτή την εβδομάδα, θα διαπιστώσει ότι δεν είναι τα οικονομικά στοιχεία από μόνα τους αιτία των δεινών και του εξευτελισμού της χώρας μας από τους κερδοσκόπους και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Τι διαφορά έχει δηλαδή το 10,5% του ελληνικού ελλείμματος από το 9,2% της Ισπανίας ή το 10,4% της Βρετανίας;

Είναι πιο επικίνδυνη άραγε η αύξηση σε μια τριετία προ Μνημονίου του ελληνικού δημόσιου χρέους από το 105% του ΑΕΠ στο 127% (αύξηση 20%) ή ο καλπασμός του ισπανικού χρέους από το 36% στο 60% και του βρετανικού από το 44% στο 80% στο ίδιο διάστημα, που σημαίνει αύξηση σχεδόν 100%; Γιατί όμως η Ελλάδα υποφέρει και οι άλλοι όχι; Οι αιτίες προφανώς δεν είναι μόνο οικονομικές.

Πολιτικό πρόβλημα έχει η χώρα μας πρωτίστως. Πάσχει στον τρόπο που η ελληνική ηγεσία διαπραγματεύεται με την ΕΕ αναζητώντας λύση στα οικονομικά μας προβλήματα. Εν πάση περιπτώσει, η κυβέρνηση είχε αυταπάτες για τον ρόλο της ΕΕ και του ΔΝΤ. Τώρα όμως που είδε ότι το Μνημόνιο μας οδήγησε σε τραγικό αδιέξοδο, θα αλλάξει στάση;

Δημοσιεύθηκε στο Έθνος, στις 29 Απριλίου