Φωτογραφίες ντοκουμέντο και πικρές αλήθειες από έναν φωτορεπόρτερ

Με αφορμή την έκκληση για φωτογραφίες κάποιου παιδιού που συνελήφθη στέλνω μερικά στιγμιότυπα από video...

Έστειλα στην ομάδα του indymedia κι άλλες φωτογραφίες και όλο το video από την βία των αστυνομικών κατά του παιδιού για να προωθηθεί στο παιδί κατευθείαν. Το παιδί κλώτσησε ένα δακρυγόνο και πέσανε πάνω του και τον χτύπησαν πολύ άσχημα. Μετά οδηγήθηκε στο περίπτερο τον τραβούσαν από τα μαλλιά και τον χτύπησαν για ώρα, έριξαν αντιασφυξιογόνα και κρότου λάμψης και μας χτύπησαν για να φύγουν με το παιδί…

και μερικές σκέψεις όμως…

 
Έκκληση για συνεννόηση

Είμαι ένας από τους φωτογράφους

Παρατηρήθηκε το φαινόμενο κλοπής φωτογραφικών μηχανών και αντιασφυξιογόνων μασκών από επαγγελματίες φωτογράφους. Η γνώμη μου είναι πώς η κλοπή των εργαλείων της δουλειάς ενός ανθρώπου σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί απαλλοτρίωση όπως ακούστηκε. Μην χάνουμε την ουσία των λέξεων. Απαλλοτριώνεις μια τράπεζα, αλλά όχι ένα αγωνιστή που πολλές φορές τρώει το ίδιο και περισσότερο ξύλο με σένα από τους μπάτσους. Ειδικά όταν αυτό το εργαλείο, βοηθάει πολλές φορές ακόμα και να αθωωθούν συλληφθέντες που σαπίζονται στο ξύλο. Ούτε η σκέψη που λέει: “αφήστε τις μηχανές και πιάστε τις πέτρες…” είναι μια ιδέα που μπορεί να αλλάξει ουσιαστικά τη δυναμική του κόσμου απέναντι στους μπάτσους. Η κοινοποίηση της βίας που προσφέρουν οι εικόνες και τα video είναι ένα μέσω που μπορεί να εξεγείρει όλο και περισσότερο κόσμο απέναντι στην κρατική βία και καταστολή.

 

Επιτέλους να συνεννοούμαστε λίγο ρε παιδιά… Πρέπει να έχουμε μια κοινή βάση. Εκτός αν αυτοί που μας την πέφτουν στους φωτογράφους είναι ασφαλίτες και δεν θέλουν να τραβάμε, μας παίρνουν κάμερες κλπ. Το ξέρετε ότι είναι ανάμεσα σας.

Όλοι οι επαγγελματίες φωτογράφοι που είναι τόσο καιρό στις πορείες σας έχουν βοηθήσει και σέβονται και δεν εκθέτουν τον κόσμο. Οι φωτογραφίες τους και τα videoπου δημοσιοποιούνται δημιουργούν όλο και περισσότερο συλλογική συνείδηση στον κόσμο για το τι σημαίνει κρατική βία και καταστολή. Δείξτε λίγο σεβασμό. Ο καθένας μπορεί και βοηθάει με αυτό που ξέρει καλύτερα ή με τον τρόπο που μπορεί. οι φωτογράφοι βοηθούν με τον δικό τους τρόπο.

Δεν πετάω πολύ καλά πέτρες, αλλά έχω δώσει φωτογραφίες σε άτομα που έχουν συλλάβει χωρίς να τους ξέρουν και να με ξέρουν.

 

Όταν σας φορτώνουν τσάντες, τσεκούρια, μολότοφ τότε ψάχνετε για φωτογραφίες και όταν είμαστε δίπλα σας μας χτυπάτε και μας κλέβετε ???

Τι γνώμη έχετε ??? Πραγματικά ας το συζητήσουμε.

Ένας φωτογράφος, ένας από εσάς, στους δρόμους και στον καθημερινό αγώνα.
Η αλληλεγγύη είναι το πιο δυνατό μας όπλο. 


Υ.Γ. planet-greece: το ίδιο, λέμε εμείς από τη μεριά μας, ισχύει για όλους τους δημοσιογράφους που βρίσκονται στο πεζοδρόμιο και τους φωτογράφους, όπως και τους οπερατέρ.