Ηταν ο αγαπημένος μας συμμαθητής που δεν μεγάλωσε ποτέ. Ετσι έβλεπαν οι περισσότεροι τον Σάκη Μπουλά που έφυγε σήμερα στα 59 του χρόνια. Ετοιμόλογος, επικοινωνιακός, άμεσος, ανεξάρτητος. Η αυστηρή του έκφραση υπονομευόταν από τη....
γλύκα του χαρακτήρα του και την καλή του καρδιά, ενώ το χιούμορ του είχε κάτι από τη συλλογικότητα και τη συνωμοτικότητα της γενιάς του ‘70.
Καλλιτέχνης που τον αγαπούσε η σκηνή, με ιδιαίτερη χαρακτηριστική μπάσα φωνή ξεχώρισε ως μέρος μιας παρέας που αγαπούσε τη σάτιρα. Μαζί με τον Γιάννη Ζουγανέλη, τον Νικόλα Ασιμο, τον Θάνο Αδριανό και τον Περικλή Χαρβά, δημιούργησαν το «Σούσουρο», ένα μουσικό καφενείο στην Πλάκα, στο οποίο το κοινό παρακολουθούσε παραστάσεις που πάντρευαν τα στοιχεία του γερμανικού καμπαρέ με την κοινωνικοπολιτική ελληνική πραγματικότητα.
Την ίδια περίοδο συμμετέχει στην «Καντάτα για την Μακρόνησο» του Θάνου Μικρούτσικου (με τον οποίο συνεργάστηκαν για αρκετό διάστημα) σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου με την Μαρία Δημητριάδη, συνεργάζεται με τον Μιχάλη Γρηγορίου για τον δίσκο « Ανεπίδοτα γράμματα» σε στίχους Αρη Αλεξάνδρου, αλλά και στους αγαπημένους «Αχαρνής» του Διονύση Σαββόπουλου. Μέρος της παρέας των «νέων κανταδόρων» μαζί με τον Νίκο Παπάζογλου, τον Μανώλη Ρασούλη, τον Νίκος Ζιώγαλα, την Μελίνα Τανάγρη κ.α.. Ηταν όμως η δεκαετία του 80 που ο Σάκης Μπουλάς άρχισε να ξεχωρίζει σε εκείνη την τρελή συντροφιά του «Αχ Μαρία»( Γιάννης Ζουγανέλη, Ισιδώρα Σιδέρη, Λάκης Παπαδόπουλος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου), ένα στέκι –καταφύγιο όλης της Αθήνας στα Εξάρχεια τότε, όπου το χιούμορ και η ανατρεπτική ματιά της γενιάς του συναντούσε την ανεμελιά της εποχής. Τότε έκανε και τις πρώτες του συμμετοχές σε ταινίες (13 συνολικά) όπως «Ο Δράκουλας των Εξαρχείων» με συμπρωταγωνιστές τους Αντώνη Καφετζόπουλο, Κωνσταντίνο Τζούμα και Τζίμη Πανούση αλλά και την πρώτη γνωριμία με την τηλεόραση μέσα από το «Graffiti» και τα «Κουφώματα». Εκτοτε η τηλεόραση δεν τον άφησε να της ξεφύγει. Ηταν από τα πρόσωπα που ήθελε. Αλλοτε ως παρουσιαστής τηλεπαιχνιδιών, άλλοτε σε σειρές όπως το «Δέκα Λεπτά Κήρυγμα», «Σαββατογεννημένες», «Πενήντα-Πενήντα», «7 Θανάσιμες Πεθερές», «Φίλα το βάτραχο σου» κ.α., ο Μπουλάς ήταν ο διασκεδαστής της οικογένειας. Ο μοδάτος 50ρης που αγαπούσαν τα παιδιά και ο άλλοτε ανήσυχος ροκ συνοδοιπόρος των γονιών τους. Ηταν ο «κολλητός» όλων.
Ο τραγουδιστής, ηθοποιός, στιχουργός που αγαπήθηκε από πολλούς σαν έλεγε το «Φλασάκι»: «Μελαγχόλησες, νιώθεις πεταμένος/ Μες στην πόλη σου σαν ξένος/, βρε παιδί μου αμάν/ Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυο ρουλεμάν» και συγκλόνιζε τους λίγους, που τον έζησαν να ερμηνεύει με την Αφροδίτη Μάνου το σπαρακτικό λόγο του Αρη Αλεξάνδρου: «Σύντροφε, κοιμάσαι;\ Ήθελα να μου πεις, ξέρεις καμιά σελίδα μαρξισμού/που να βουλιάζουνε οι λέξεις στο χαρτί/σαν τη σιωπή μου/στις κόρες των ματιών της;/…».
*στην Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.