Οι καταληψίες σε ανακοίνωσή τους αναφέρουν:
«ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Το πολιτικό και οικονομικό θέαμα, έχει χάσει πλέον την αυτοπεποίθησή του. Οι κινήσεις του είναι τελείως σπασμωδικές. Η κυβέρνηση ‘’έκτακτης ανάγκης’’ που έχει αναλάβει τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, αποτυγχάνει να συντηρήσει την εργασιακή και συνάμα καταναλωτική δύναμη του πληθυσμού. Τα νέα μέτρα, με τα οποία το κράτος επιδιώκει να διασφαλίσει την επιβίωση του ελληνικού έθνους στο διεθνή οικονομικό πόλεμο, οδηγεί σε πλήρη στάση πληρωμών για τον κόσμο της εργασίας. Η περικοπή του βασικού μισθού, και τυπικά πλέον, έρχεται σε πλήρη συνάφεια με την κατάργηση κάθε μορφής άμεσου ή κοινωνικού μισθού.
Κάθε κόστος αναπαραγωγής μας εξαφανίζεται. Οι υποδομές υγείας, οι εκπαιδευτικοί χώροι, τα επιδόματα ‘’πρόνοιας’’ και ό, τι μας καθιστά αποδοτικούς στο κυρίαρχο σύστημα αποτελούνε πλέον παρελθόν. Αφού μας ξεζουμίσανε, τώρα μας πετάνε στην πείνα και την εξαθλίωση.
Η διασφάλιση της κατάργησης κάθε μορφής μισθού σε νομικό επίπεδο, γίνεται μέσω της δημιουργίας ενός ‘’ειδικού κλειστού λογαριασμού’’. Με αυτόν τον τρόπο, το ελληνικό κράτος διασφαλίζει ότι το χρηματικό απόθεμα θα κυλάει μόνο για την επιβίωση του κεφαλαίου, με τίμημα ακόμα και τη ίδια μας τη ζωή. Η βαρύτητα του χρέους (όχι του κράτους, αλλά αυτό που εγγενώς εμπεριέχεται στη σχέση κεφάλαιο ) απειλεί να πέσει στο κεφάλι μας και να μας εξοντώσει.
Ο μύθος του χρέους. Η κυρίαρχη πατριωτική αφήγηση προβληματικοποιεί το ελληνικό χρέος, θέτοντάς το σαν διακρατικό ζήτημα. Δημιουργεί την αίσθηση ότι κάποιοι απάτριδες τοκογλύφοι έχουν στοχοποιήσει το ελληνικό κράτος και η ‘’καλή κυβέρνηση’’ κάνει το παν για να μας σώσει ή πως έχει ως στόχο να μας προδώσει, όντας και αυτή κομμάτι του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου.
Κόντρα σε αυτή τη λανθάνουσα εθνικιστική αντίληψη, το χρέος είναι απόρροια και αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτικής οικονομίας, και αυτό τα αφεντικά μας το ξέρουν πολύ καλά. Η οικονομία στηρίζεται στη δημιουργία ελλείψεων, στη δημιουργία νέων πεδίων σπανιότητας (δηλαδή καταστροφική δημιουργία με μακροπρόθεσμες, αρνητικές πάντα, συνέπειες. Το χρέος και οι ενοχικές υποχρεώσεις θα επεκτείνονται και θα δεσπόζουν την κοινωνία, όσο υπάρχει η ιδιοκτησία, η ρουτίνα της κατανάλωσης, η ανταλλαγή και το χρήμα.
Όταν λέμε ότι η κρίση είναι δομική και συστημική εννοούμε ότι οι δομές της πολιτικής οικονομίας έχουν φτάσει στο τέλμα, έχει χτυπηθεί ο ίδιος ο πυρήνας τους, δηλαδή η διαδικασία παραγωγής αξίας. Είναι ξεκάθαρο πως για το κεφάλαιο περισσεύουμε (εκτοξευμένα ποσοστά ανεργίας), και πως πλέον η αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης είναι απλά εμπόδιο στη διαδικασία συσσώρευσης. Η χρηματοπιστωτική κρίση, δηλαδή η αντικατάσταση των μισθών με δάνεια και η μη δυνατότητα παροχής δανείων, οδηγούν το σύστημα σε ένα φαύλο κύκλο μη βιωσιμότητας. Αυτό συμβαίνει γιατί θέτει σε αμφισβήτηση την ίδια την αξία της εργασίας, δηλαδή την ίδια τη σχέση μέσω της οποίας οι από κάτω εντάσσονταν στους ρόλους του συστήματος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.